Het beloofde een mooie dag te worden. Op 19 april 2019 zouden Michelle en ik gaan trouwen. Met onze vaders als trotse getuigen. Helaas, de plannen moesten van tafel. Eind maart overleed pap. In juni de vader van Michelle. Beide getuigen, dood. Ineens. Vanuit het niets. De maand erna overleden ook nog Chris, Luc en Georg. Dat was niet meer te bevatten. Ik was het spoor bijster. Wat wil ik nu zélf de rest van mijn leven nog doen? Geen idee. Eerst maar eens een poosje in de zandbak spelen.